مصرف گلابی درگزی به طور جهانی تبلیغ می شود، با این حال مصرف میوه در ایالات متحده کم است. ما یک بررسی سیستماتیک در مورد مصرف گلابی و پیامدهای سلامتی با جستجوی PubMed و Agricola از سال 1970 تاکنون انجام دادیم.
جنس Pyrus L. شامل گونه هایی از گلابی است که در اروپا، بخش هایی از آسیا، آمریکای جنوبی و آمریکای شمالی کشت می شود. مانند بیشتر میوه ها، گلابی نیز در آب و شکر غلیظ است.
گلابی درگزی سرشار از فیبر غذایی است و در هر وعده 6 گرم فیبر دارد. گلابی، مشابه سیب، در فروکتوز غلیظ است و فیبر بالا و فروکتوز موجود در گلابی احتمالاً خواص ملینی آن را توضیح می دهد.
گلابی حاوی آنتی اکسیدان است و در هر 100 گرم بین 27 تا 41 میلی گرم فنولیک دارد. مطالعات حیوانی با گلابی نشان می دهد که گلابی ممکن است متابولیسم الکل را تنظیم کند، در برابر زخم ها محافظت کند و چربی های پلاسما را کاهش دهد.
مطالعات تغذیه انسان با گلابی انجام نشده است. در مطالعات اپیدمیولوژیک، گلابی با تمام میوه های تازه یا با سیب ترکیب می شود، زیرا از نظر ترکیب بسیار شبیه هستند. محتوای بالای فیبر غذایی در گلابی و اثرات آن بر سلامت روده، گلابی را از سایر میوه ها متمایز می کند و جای مطالعه دارد.
در ایالات متحده و کانادا انواعی مانند Beurré Bosc، Anjou و Winter Nelis رشد می کنند. یکی از انواع بسیار محبوب در انگلستان و هلند Conference است. انواع رایج ایتالیایی عبارتند از Curato، Coscia و Passe Crassane که دومی در فرانسه نیز محبوب است.
در کشورهای آسیایی، محصول گلابی عمدتاً شامل انواع محلی گونه‌های بومی، مانند گلابی آسیایی یا چینی (P. pyrifolia) است. برخی از گونه ها، به ویژه گلابی کالری و ارقام آن، گونه های مهاجم هستند و به راحتی در مناطق خارج از محدوده طبیعی خود از کشت فرار می کنند.
