لیگنان ترکیبی از لیگنین است، نامی عمومی برای ترکیبی که از دو مولکول p-هیدروکسی فنیل پروپان حاصل می شود. این یک گروه از فنولیک های گیاهی مهم را تشکیل می دهد که با جفت شدن دو واحد فنیل پروپانوئید (C6-C3) توسط پیوند بین موقعیت های β در زنجیره های جانبی پروپان مشخص می شود.
دو گروه عمده از لیگنان ها در دانه کنجد در تبریز وجود دارد، لیگنان های محلول در روغن و لیگنان های محلول در آب گلیکوزیله. سزامین، سزامولین، سزامینول، سزامولینول و پینورزینول لیگنان های محلول در روغن اصلی در کنجد هستند.
لیگنان های گلیکوزیله اصلی عبارتند از سزامینول تری گلوکوزید، پینورزینول تری گلوکوزید، سزامینول مونوگلوکوزید، پینورزینول مونوگلوکوزید و دو ایزومر پینورزینول دی گلوکوزید و سزامینول دی گلوکوزید.
سزامین و سزامولین به‌عنوان لیگنان‌های اصلی دانه کنجد در کنار سزامینول در نظر گرفته شده‌اند که در مطالعات بعدی نیز به‌عنوان لیگنان مهم شناخته شده است.
گزارش شده است که کنجد در تبریز دارای خواص منحصر به فردی هستند، مانند کمک به کاهش لیپیدهای خون و سطوح اسید آراشیدونیک، همچنین با مهار جذب و سنتز کلسترول به طور همزمان در موش، در کاهش سطح کلسترول نقش دارند.
عملکرد ضد التهابی و فعالیت های تعدیل کننده ایمنی دارند گونه‌های کنجد هندی حاوی مقادیر بالایی سزامین (2.45 میلی‌گرم در گرم در یک دانه) و سزامولین (1.10 میلی‌گرم در گرم در هر دانه) هستند.
لیو و همکاران [32] 1520 میکرومول سزامین از کل محتوای لیگنان 2180 میکرومول 100 گرم در 1 دانه را گزارش کرد. مقادیر سزامین و سزامولین برای ژرم پلاسم کنجد هندی بالاتر از 65 نمونه دانه کنجد برداشت شده در TX، ایالات متحده بود (1.63 میلی گرم در گرم در هر دانه برای سیسمین و 1.01 میلی گرم در گرم در دانه برای سزامولین.
علاوه بر این، کیم و همکاران میزان سزامین (2.09 میلی گرم در گرم دانه) و سزامولین (1.65 میلی گرم در گرم دانه) را در 403 توده بومی کنجد کره در مقایسه با کنجد هندی کمتر گزارش کردند. اخیراً وانگ و همکاران یک مقدار متوسط را گزارش کردند. 8.54 میلی گرم در گرم برای محتوای سزامین و سزامولین برای مجموعه هسته از چین.
