گاهی از من پرسیده شده که آیا مقرنس سنتی به دلیل سفت نبودن زیره کفش به حساب می آید؟ پاسخ این است که مقرنس یک کفش است، زیرا مواد ساخته شده برای ایجاد یک مقرنس سنتی، چرم، به اندازه کافی سخت است که از پای کاربر محافظت کند، به گونه ای که جوراب نمی تواند.
در زیر لیستی جامع از قطعات انواع كفش هوكا وان آورده شده است. آنها ممکن است در کفش های همه سبک ظاهر نشوند.
صندل‌های فورت راک، همانطور که اکنون شناخته می‌شوند، با استفاده از زیره‌ای نزدیک به هم و رویه‌ای با ریسمان باز ساخته می‌شدند که یک فلپ پنجه ایجاد می‌کرد. تعدادی صندل در این منطقه یافت شد که همگی از یک جنس و سبک استفاده می کردند.
گمان می‌رود که این صندل‌ها برای استفاده در زمستان در نظر گرفته شده است. به احتمال زیاد، آنها را با علف پر می کردند تا پاها را گرم نگه دارند و در هنگام عبور از آب سرد محافظت شوند. در دیگر زمان‌های سال، احتمالاً کاربران صندل فورت راک بی‌کفش شده‌اند.
اولین کفش چرمی شناخته شده در ارمنستان پیدا شد. تصور می شود که قدمت آن حدود 5500 سال باشد. کفش تقریباً کاملا” حفظ شده بود و با علف پر شده بود. معلوم نیست که از چمن برای حفظ شکل کفش استفاده شده است یا اینکه برای اطمینان از گرما با علف در داخل آن پوشیده شده است.
این کفش با یک تکه چرم ساخته شده بود که با توری بسته می شد. ماهیت آن شبیه کفش هایی است که صدها سال در سراسر اروپا ساخته می شد.
تقریباً مسلم است که این کفش ها نه به دلایل مد روز بلکه برای موارد کاربردی تر ساخته شده اند. با این حال، برخی از بومیان اولیه آمریکا مقرنس خود را با مهره‌های رنگارنگ، حاشیه‌ها و منگوله‌ها تزئین کردند. این تزئینات معمولاً نشان دهنده رتبه، شغل و نمادهای مقدس است.
