اگرچه ارقام جدید آلبالو در بازار ارومیه در حال آزمایش هستند، تنها چند رقم آلبالو وجود دارد که معمولاً در آمریکای شمالی کشت می‌شود، از ارلی ریچموند قرمز روشن، مونت مورنسی با پوست قرمز متوسط تا مورلو انگلیسی قرمز تیره اواخر، اما Montmorency هنوز استاندارد است.
در اروپای غربی، Schattenmorelle و Sternsbaer رایج هستند، اما بسیاری دیگر در روسیه، یوگسلاوی سابق، رومانی و مجارستان رشد می کنند. بیشتر آنها، بر خلاف گیلاس شیرین، کم و بیش خود بارور هستند و عموماً نیازی به گرده افشان ندارند.
تقریباً آلبالوهایی که در ایالات متحده و اروپای غربی رشد می کنند به صورت مکانیکی برداشت می شوند و برای فرآوری به فروش می رسند، عمدتاً به عنوان یک ماده منجمد یا کنسرو شده برای استفاده در محصولات غذایی ساخته شده مانند پای، اما اخیراً به عنوان محصول میوه خشک و در اروپا و سایر مناطق.
چندین کاربرد دیگر برای تولید آب میوه، لیکور و مارمالاد و ترکیب با ماست در حال توسعه بوده است. در طول گلدهی، دماهای بالاتر می تواند باعث کاهش تشکیل میوه شود زیرا سرعت رشد لوله گرده تسریع شده و تعداد لوله های گرده کاهش یافته است که در طول سبک رشد می کنند.
در تخمدان، انحطاط تخمک تسریع می شود. درجه حرارت بالا در تابستان در طول تمایز گلها ممکن است منجر به تشکیل مادگی های دوتایی و متعاقب آن ظهور میوه های دوتایی شود.
علاوه بر این، آلبالو گونه های حشره دوست هستند. در بیشتر موارد، آنها به شرایط آب و هوایی مناسب برای گرده افشانی متقابل در طول گلدهی نیاز دارند. شرایطی مانند بارندگی کم، دمای بیشتر از 13-14 درجه سانتیگراد و سرعت باد کمتر از 4-5 متر بر ثانیه معمولاً برای پرواز زنبورها مناسب است.
انتخاب پایه آلبالو به خاک بستگی دارد. آلبالو خاک های سبک و با زهکشی خوب را با pH 5.5-7.5 ترجیح می دهد. لوم سیلت بهترین خاک است، اما آلبالو می تواند طبقات خاکی از لوم شنی تا لوم رسی را تحمل کند، به شرطی که زهکشی خوبی داشته باشد.
نهاده های آبیاری مکرر در طول فصل رشد آلبالو مورد نیاز است، اما نه در طول گلدهی یا رسیدن. در این دوره ها، بارندگی می تواند تولید را به خطر بیندازد. با توجه به گلدهی و رسیدن، عدم تشکیل میوه و ترک خوردن میوه رخ می دهد.
