تا اواسط قرن هفدهم، فرش ماشینی 12 متری آسیایی وارد شده به اروپا برای استفاده به عنوان پوشش دائمی کف بسیار گرانبها در نظر گرفته می‌شد.
آنها فقط در تعطیلات کلیسا یا در حضور اشراف بر روی زمین قرار می گرفتند، در غیر این صورت به دیوار آویزان می شدند یا برای پوشاندن میزها، نیمکت ها و صندوق ها استفاده می شدند. و به ویژه در ایتالیا، آنها را به عنوان تزئین در طول جشنواره ها روی بالکن آویزان می کردند.
با در نظر گرفتن این نگرش اروپایی، سازندگان مصری چندین شکل و اندازه غیرمعمول را برای بازار اروپا ایجاد کردند: فرش های مربع، گرد و صلیبی شکل که آشکارا برای میز طراحی شده اند تا کف.
در قرن هفدهم، پوشاندن تمام کف با فرش‌های گره‌دار گران‌قیمت مد شد. اواسط قرن بیستم شاهد رونق قیمت فرش‌های عتیقه بود که منجر به بازگرداندن قطعات انتخاب‌کننده به دیوار شد.فرش‌های شرقی علاوه بر پوشش کف، کاربردهای بسیاری نیز داشته‌اند.
آنها پرده‌های زیبا می‌ساختند، به عنوان پول خراج خدمت می‌کردند و غالباً هدیه‌ای از یک ایالت به ایالت دیگر بودند. از آنها به عنوان پتو، سایبان، پوشش دهانه چادرها و پوشش مقبره استفاده می شد.
آنها همچنین روکش های زین و کیسه های نگهداری عالی را برای استفاده در چادرها ساخته اند. چنین قالی‌های متواضعی همیشه به زندگی مردم نزدیک بود، مردمی که به آنها توجه زیادی می‌کردند و نمادهای محافظت‌کننده در آنها می بافتند.
از دیگر کاربردهای عجیب و غریب تر، کمک به مرگ المستعیم، آخرین خلیفه بغداد که در سال 1258 در فرش پیچیده شد و تا حد مرگ کتک خورد و تقویت چشمگیر آشنایی کلئوپاترا با ژولیوس سزار، هنگامی که او از یک قایق بیرون آمد.
در موارد کمتر مستند شده، آنها خواص جادویی به خود گرفته اند و پرواز کرده اند.فرش های شرقی فرش هایی هستند که در آسیای غربی و مرکزی، شمال آفریقا و منطقه قفقاز اروپا ساخته می شوند. طراحی فرش، حداقل در غرب آسیا، قبل از هزاره اول قبل از میلاد فراتر از حصیرهای نمدی و بافته شده بود.
