حلوا (Halva) بخصوص حلوای هویج، دسر غنی و شکننده ای که در بسیاری از فرهنگ ها محبوبیت زیادی دارد، بسیار مملو از آن است که تقریباً مانند یک وعده غذایی احساس می شود.
بیش از صد نوع حلوا وجود دارد که به طور کلی آجیل و/یا دانه های شیرین شده و آسیاب شده است.
نقش آن به‌عنوان یک دسر اصلی در طول قرن‌ها و فرهنگ‌های بسیار گسترده است که به سختی می‌توان گفت که متعلق به یک ملیت است.
از آن لذت می بریم و به طور گسترده در مغازه ها و بازارهای سراسر اتحاد جماهیر شوروی سابق در دسترس است، با این حال، در آنجا بیشتر با آسیای مرکزی مرتبط است، نقطه ورودی که حلوا از آنجا به روسیه، اوکراین و بلاروس راه یافت.
آسیای مرکزی از نظر تاریخی و جغرافیایی به فرهنگ حلوای آرد نخودچی ترکی، عربی و هندی نزدیکتر است.
نام حلوا از کلمه عربی حلوا به معنای شیرینی یا دسر گرفته شده است. منشا حلوا مورد مناقشه است، اگرچه بسیاری از منابع روسی زبان ادعا می کنند که منشاء آن در ایران حدود 2500 سال پیش است.
به نظر می رسد در قرن هفتم این کلمه به خمیری از خرما و شیر در عربستان اطلاق می شد و در قرن نهم به خمیری از آرد و شکر اشاره داشت.
اکنون باید به این پرسش باید پاسخ داد که ارده دو آتیشه چیست و طعم آن با سایر ارده ها چه فرقی دارد.
حال می تواند به دو دسته شیرینی اشاره داشته باشد. یکی ترکیبی ژلاتینی از آرد سرخ شده و شکر است که در یونان، هند و خاورمیانه رایج است.
دیگری که در اتحاد جماهیر شوروی سابق محبوب‌ترین است، از آجیل یا کره تخمه و شکر درست می‌شود و در مدیترانه، بالکان، اروپای شرقی، آسیای مرکزی و بخش‌هایی از خاورمیانه و هند محبوبیت دارد. در برخی کشورها حلوا را از میوه ها یا هویج نیز تهیه می کنند.
در تاجیکستان و ازبکستان به حلوا “لاвز” می گویند. در آنجا، آن را در دو نسخه می آید. نسخه نرم از شربت شکر، سفیده تخم مرغ و دانه کنجد ساخته شده است.
طرز تهیه حلوا ارده با کنجد در سایت های معتبر قابل مشاهده است.
نوع جامد آن با افزودن دانه های کنجد به شکر کشیده می شود. شكر كشيده شده با جوشاندن شكر و آب توليد مي شود و سپس شكر پخته شده را به هم مي زنيم تا به ماده اي سفيد، غليظ و قابل انعطاف تبديل شود.
- منابع:
- تبلیغات:
