سنگ مرمر برای میز عمدتاً برای ساختمان‌ها و بناهای تاریخی، دکوراسیون داخلی، مجسمه‌سازی، روی میز و وسایل جدید استفاده می‌شود. رنگ و ظاهر مهمترین ویژگی آنهاست. مقاومت در برابر سایش که تابعی از انسجام بین دانه ها و همچنین سختی مواد معدنی تشکیل دهنده است، برای آج کف و پله مهم است.
توانایی انتقال نور برای سنگ مرمر مجسمه ای مهم است که درخشش خود را از نفوذ نور از حدود 12.7 تا 38 میلی متر (0.5 تا 1.5 اینچ) از جایی که در سطوح کریستال های عمیق تر منعکس می شود به دست می آورد.
سنگ مرمرهای برش خورده، رنگی، سنگ مرمر اونیکس و عتیقه‌های ورد عمدتاً برای دکوراسیون داخلی و برای کارهای جدید استفاده می‌شوند. سنگ مرمر مجسمه، با ارزش ترین نوع، باید سفید خالص و اندازه دانه یکنواخت باشد.
برای استقامت در استفاده بیرونی، سنگ مرمر باید یکنواخت و بدون متخلخل باشد تا از ورود آب که ممکن است سنگ را تغییر رنگ دهد یا در اثر یخ زدن باعث متلاشی شدن آن شود، جلوگیری کند.
همچنین باید عاری از ناخالصی هایی مانند پیریت باشد که ممکن است منجر به لکه شدن یا هوازدگی شود. سنگ مرمرهای کلسیتی که در معرض رطوبت اتمسفر قرار می گیرند و توسط دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد و سایر گازهای موجود در آن اسید ساخته می شوند، سطح نسبتاً صافی را در طول هوازدگی حفظ می کنند.
اما سنگ آهک دولومیت ممکن است با سطحی نامنظم و شنی که بلورهای دولومیت از آن خودنمایی می کند، هوا شود. کانی اصلی سنگ مرمر، کلسیت است و تغییر سختی، عبور نور و سایر خواص این کانی در جهات مختلف، پیامدهای عملی بسیاری در تهیه برخی از مرمرها دارد.
بلورهای کلسیت دارای انکسار مضاعف هستند آنها نور را در دو جهت و نور بیشتری را در یک جهت منتقل می کنند. دال های آماده شده برای استفاده هایی که در آنها شفافیت قابل توجه است، به موازات آن جهت بریده می شوند. خم شدن دال های مرمر به انبساط حرارتی جهت دار بلورهای کلسیت در هنگام گرم شدن نسبت داده شده است.
